fimmtudagur, mars 24, 2005
Hæ, hvað gerðir þú yfir páskana?
Ég fór á sveitaball og var nefbrotinn af manni sem ég hef aldrei séð á ævinni, og það án þess að hann talaði við mig eða ég við hann!
Bras.
föstudagur, mars 11, 2005
þriðjudagur, mars 01, 2005
Skorpukarl
Ég er að einu leyti dæmigerður Íslendingur. Mér finnst löðurmannlegt að vinna verkefni jafnt og þétt, en er mun meira fyrir að kýla á'etta á lokasprettinum og sitja sveittur dag sem nótt yfir verkefnum til að ná að skila af mér. Þetta á ekki bara við um skólann heldur mikinn hluta daglegs lífs líka.
Eins og í gær; þá datt ég inn í alveg fáránlega maníu, byrjaði að hringja í fullt af félögum og kunningjum, grafa aðra upp á netinu, setja upp bloggmyndasíðu, uppfæra bloggið mitt, blogga smá, tékka á öllum öðrum bloggum og skoða fullt af spjallsíðum sem ég hef trassað að kynna mér.
Þetta var einskonar félagsleg skorpa; samskiptatörn.
Það væri alls ekki sem verst ef ég gæti haldið þessari keyrslu endalaust, þá myndi ég kannski halda kunningskap lengur við fólk, en ég er ekki þannig. Ég á eftir að hrynja niður í stoppið, skríða niður í einsetuna, loka mig af og enginn sér mig eða heyrir af mér þangað til ég flippa aftur og verð eins og mig langar að vera.
Manían virkar eins og þyngdarlögmálið; það sem fer upp hlýtur að koma niður aftur.
.
Ég er að einu leyti dæmigerður Íslendingur. Mér finnst löðurmannlegt að vinna verkefni jafnt og þétt, en er mun meira fyrir að kýla á'etta á lokasprettinum og sitja sveittur dag sem nótt yfir verkefnum til að ná að skila af mér. Þetta á ekki bara við um skólann heldur mikinn hluta daglegs lífs líka.
Eins og í gær; þá datt ég inn í alveg fáránlega maníu, byrjaði að hringja í fullt af félögum og kunningjum, grafa aðra upp á netinu, setja upp bloggmyndasíðu, uppfæra bloggið mitt, blogga smá, tékka á öllum öðrum bloggum og skoða fullt af spjallsíðum sem ég hef trassað að kynna mér.
Þetta var einskonar félagsleg skorpa; samskiptatörn.
Það væri alls ekki sem verst ef ég gæti haldið þessari keyrslu endalaust, þá myndi ég kannski halda kunningskap lengur við fólk, en ég er ekki þannig. Ég á eftir að hrynja niður í stoppið, skríða niður í einsetuna, loka mig af og enginn sér mig eða heyrir af mér þangað til ég flippa aftur og verð eins og mig langar að vera.
Manían virkar eins og þyngdarlögmálið; það sem fer upp hlýtur að koma niður aftur.
.
